Gedichten

Naast gedichten die speciaal voor de kroegentochten voor War Child zijn geschreven, heeft onze "huisdichter" 
Lianne bij bijzondere gelegenheden een gedicht geschreven.

Kampioenen 2018-2019 maandagavond
Bea en Henk Honsbeek

Zoals elk jaar aan ’t eind van het seizoen
mogen we een beker-uitreiking doen.
Het zal niemand zijn ontgaan
wie er vandaag op het podium mogen staan:

Al bijna 25 jaar lid van onze club
winnen ze nu ook de maandagavond-cup.
Steevast bovenin, heel constant,
spelen ze hun spel met vaste hand.

Menig tegenstander kan nog van ze leren:
onder andere hoe ze hun eigen bridge-systeem hanteren.
Daarbij kunnen ze het niet laten
om elkaars missers te bepraten.

Geen geruil met deze wisseltrofee:
hij hoeft maar naar één huishouden mee.
En omdat jullie ieder kampioen zijn
is er voor beiden een fles club-wijn.

Kampioenen 2018-2019 dinsdagmiddag
Riet Ghijben en Guus Lijnkamp

Dames en heren van de dinsdagmiddagclub:
Hier is ie dan: onze “lustrum-cup”.
Na 3 jaar kampioen op rij
traden zij een jaar opzij
en mocht de beker voor twee top-dames zijn.
Hij bivakkeerde op het Raadhuisplein.

Na een fysiek lastig jaar
zijn ze weer terug, dit paar
en is ieder er getuige van
hoe men het spel beter spelen kan.

Zíj komt, als oudste in de rij,
steevast wekelijks na afloop bij mij:
De uitslag is, zelfs na 30 jaar,
zeer belangrijk voor haar.

Híj gaat op z’n minst
zeer gedreven voor de winst.
Ieder foutje wordt gesignaleerd
waarbij hij de tegenstander ook wat leert.

Het is mij een eer om met een verschil van exact 35 jaar
de beker te mogen overhandigen aan haar.
En voor hem, een steun, dat is gebleken,
is deze overhandiging een symbolisch teken.

Kampioenen 2018-2019 donderdagavond
Bea en Henk Honsbeek

Het is ongelooflijk, maar waar:
Het huidige kampioenspaar
was niet tevree
met slechts 1 wisseltrofee.
Ze hoeven dan ook niet ruziënd naar huis te gaan,
want op elk nachtkastje komt nu een beker te staan.

Nationaal Meester en idem met Kroon,
ruim 83.000 meesterpunten lijkt voor hun heel gewoon.
Maar over ieder bod, iedere kaart die wordt gelegd,
wordt onderling één en ander gezegd.
Vraag haar naar een eerder gespeeld spel
en zij weet spelverdeling en bod nog wel.
Ja, er wordt hoog opgekeken
naar de beide Hons......

Maar na afloop, voor het naar huis toe gaan
zie je op hun tafel gezellig nog een drankje staan.
Dus omdat een handdoek of bekertje na 7 keer niet meer verrast
lijkt dit cadeau uit de club-cave wel gepast.

Bij het afscheid van De Griethse Poort
januari 2020

Twintig jaar geleden gestart bij Hans Kaal,
werd dit stilletjes “onze” zaal.
Ook bij Tonnie en Elles voelden we ons thuis
en werd “de Griethse Poort” ons tweede huis.
Met enig weemoed staan wij dan ook hier,
want we vertoefden hier immers met veel plezier.

De zaal was altijd pico bello in orde,
klaar voor de komst van de bridge-horde.
Inzet van prijzentafel of microfoon,
men vond het al snel heel gewoon.

Ook houden wij een goede herinnering
aan de dames van de bediening;
want zij stonden met elkaar
wekelijks voor ons, bridgers, klaar.

De goede herinneringen nemen we mee
in onze verhuisdoos, over een dag of twee.
Hoeveel mooie drives we hier hebben gehad;
de tel zijn we kwijt, het waren er heel wat.
Ook heeft menigeen hier vrienden gemaakt
en zijn we door elkaars leed geraakt.
Aan onderlinge verbondenheid geen gebrek;
laten we dit alles meenemen naar onze nieuwe stek.

Met deze laatste drive in ’t nieuwe jaar
heffen wij het glas met elkaar.
En we wensen u allen in de zaal hier:
een gezond 2020 met veel bridgeplezier !

Bestuur BC de Liemers



Bridgekroegentocht voor War Child

Voor de 3e (2009) en 4e (2010) kroegentocht voor War Child hebben diverse dichters op ons verzoek een gedicht geschreven.
Hieronder hun bijdragen aan deze kroegentochten.

Bridgedrive voor War Child 2009

Over bruggen

jij daar
ver van mij vandaan
in beeld op het scherm
ik zie je
tegen wil en dank
kind dat geen kind kan zijn
oorlogskind

jij daar
in je kamer comfortabel
voor het beeldscherm
kom over de brug
laten we spelen
dans met mij mijn kinderspel

leer me te spelen
met mijn verlies
ik hoef niet te winnen
als ik maar spelen kan

zie je me wel?

Henk Herstel

We deden landjepik en we verdeelden
het stukje brakke grond in ‘jij’ en ‘ik’.
Het zakmes in de aarde, vaste prik
voor jongens na de oorlog. Ach, we speelden.

Ook nu verliezen wij ons nog in spel,
begerig om elkander af te troeven:
verlies of winst, het maakt niet uit. Wij hoeven
niet bang te zijn voor kogels of de hel

waarin een oorlogskind in deze dagen
gevangen zit. Daar doen ze landjepik,
de grote mannen die de grond verdelen

van kleine mensen die de wonden dragen.
Wij zijn van de bevrijding, jij en ik,
van zondagmorgenlicht en buiten spelen.

Rikkert Zuiderveld

Bridgedrive voor War Child 2010

ONE DOWN

Een bridger gaat de strijd vrijwillig aan
En treft per ronde steeds een ander stel
Dat hij graag in een wederzijds duel
Tezamen met zijn partner wil verslaan.

Soms lukt dat niet en soms lukt dat ook wel,
Maar hoe vaak hij wellicht ook down zal gaan
Hij laat daarom uiteindelijk geen traan,
Want bridge is oorlog, maar ook kinderspel.

Maar omgekeerd is voor een kindsoldaat
De ongewilde oorlog levensecht
En altijd liggen daar zijn kaarten slecht
Zodat zo’n kind de vijand nooit verslaat,

Maar één maal in het vuur van het gevecht
Ten slotte dood-alleen ten onder gaat.

Driek van Wissen




“Omar” (War Child)

de jongen van noord/zuid
bevecht de vijand
van oost/west
te vroeg is hij uitgespeeld

de chief roept..... stay man
let op de precisieken
de conventies    of wil je dood
hij wil punten en telt lijken

de kindsoldaat    hij staat alleen
vertrouwt geen makker om hem heen
als robot van verderf en dood
gaat hij moordend   plunderend voort

de slag wil hij niet verliezen
hij heeft de drive    gaat niet down
wil niet passen    gaat voor grand slem
biedt op vrouwen    badend in het rood

ook omar was soldaat en kind
nu    in oranje    zeer volwassen
nog steeds speelbal tussen staten
vergeten wij niet WAR child aan te kaarten

© Jan-Clemens Lampe
www.janclemenslampe.nl




acht slagen

deze zwart omrande wereld tolereert geen harten troef
enkel hier en daar een platgeslagen bont en blauw

hier dansen geen blokken onder het bed
zetelen geen poppen in de vensterbank
kleven geen dropjes in de pot

dit is mijn mausoleum
hier wordt niet gespeeld
alleen gehuisd

© Anke Leenders